Cyriel Verschaeve werd in 1874 in West-Vlaanderen geboren. Hij studeerde theologie en werd als schrijver sterk geïnspireerd door priester-dichter Guido Gezelle en door de Vlaamsgezinde Albrecht Rodenbach. Nog voor de Eerste Wereldoorlog studeerde Verschaeve in Duitsland, waar hij zijn passie voor het ‘pangermanisme’ opdeed. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kwam hij op voor de Vlaamse soldaten in het Belgische leger. Meteen een van de redenen waarom een aantal straten in Vlaanderen (nog steeds) naar hem zijn vernoemd. Op de IJzertoren in Diksmuide luidt het: “Hier liggen hun lijken als zaden in het zand, hoop op den oogst O Vlaanderenland”.
In de jaren dertig schaarde Verschaeve zich achter de fascistische groepering Verdinaso. Tijdens de Tweede Wereldoorlog collaboreerde hij met de Duitse bezetter en ronselde hij katholieke jongeren voor het Vlaamse Legioen van de SS. Verschaeve sloot zich ook aan bij de radicale groepering DeVlag.
In 1944 werd hij door de SS naar Duitsland gebracht. Na de oorlog verbleef hij in ballingschap in Oostenrijk. In 1946 werd Verschaeve ter dood veroordeeld. Hij verloor de Belgische nationaliteit en overleed in 1949 in Oostenrijk, waar hij werd begraven. In 1973 nam de extreemrechtse Vlaamse Militanten Organisatie (VMO) het initiatief om het stoffelijk overschot van Verschaeve te repatriëren en te begraven op het kerkhof van Alveringem. Tot vandaag is zijn graf een verzamelpunt voor aanhangers van extreemrechts. In Alveringem bevindt zich een Verschaevemuseum. Recentelijk rees in de media opnieuw de vraag of dergelijke ‘herdenkingen’ gezien het dubieuze verleden van de Vlaamse schrijver niet net bijzonder ongepast zijn.
Bibliografie
Bronnen
Verschaeve, Cyriel. Zeesymfonieën. Brugge: Excelsior, 1916.
Literatuur
Der Greef, Jos. “Cyriel Verschaeve: waarom is de man zo omstreden?” De Redactie. 17.08.2017. Geraadpleegd 18.09.2017. Http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.3048790.