The Satanic Verses, De Duivelsverzen in het Nederlands, werd gepubliceerd in 1988. Negen dagen later werd het boek door de regering van Rajiv Gandhi in India in de ban geslagen. Electorale motieven waren hier niet vreemd aan. India probeerde het boek samen met Saoedi-Arabië te laten verbieden in Groot-Brittannië. Moslimgemeenschappen over de hele wereld stonden in rep en roer. De heisa trok ook de aandacht van een aantal Islamitische geestelijken uit Qum in Iran. Zij herkenden in het personage van ‘de gekke imam in ballingschap’ hun geestelijke leider ayatollah Khomeini. Op valentijnsdag 1989 sprak Khomeini bij wijze van fatwa een doodvonnis uit over Rushdie..
Er vielen doden bij anti-Rushdiemanifestaties, en in Groot-Brittannië werden boeken en beeltenissen van de schrijver verbrand. Rushdie zag zich genoodzaakt om onder te duiken, en veranderde elke drie dagen van schuiladres. Er vonden verschillende moordpogingen op hem plaats. Ook vertalers en uitgevers van het boek werden bedreigd en aangevallen.
Hoewel het boek in wezen over de Engelse immigratiepolitiek gaat, zorgt vooral de manier waarop Rushdie de profeet Mohammed afbeeldt voor moeilijkheden: als iemand die ook verleid kan worden door aardse genoegens.
Bibliografie
Bronnen
Rushdie, Salman. The Satanic Verses. Londen: Viking, 1988.
Literatuur
Anthony, Andrew. “How one book ignited a culture war.” The Guardian. 11.01.2009. Https://www.theguardian.com/books/2009/jan/11/salman-rushdie-satanic-verses.
“Looking back at Salman Rushdie’s The Satanic Verses.” The Guardian. 14.09.2011. Https://www.theguardian.com/books/2012/sep/14/looking-at-salman-rushdies-satanic-verses.
Rotthier, Rudi. “‘Wat we misschien van de Duivelsverzen kunnen leren.'” Knack. 10.01.2015. Http://www.knack.be/nieuws/wereld/wat-we-misschien-van-de-duivelsverzen-kunnen-leren/article-opinion-524185.html.