Chroesjtsjov liet de publicatie van Eén dag uit het leven van Ivan Denisovitsj (Solzjenitsyn ) in 1962 toe. Het bleek al snel het startschot voor een hele reeks problemen waarmee de auteur zou geconfronteerd worden. In het boek beschrijft Solzjenitsyn het leven in de barbaarse strafkampen ten tijde van het stalinistische regime. Dergelijk boek paste natuurlijk perfect in Chroesjtsjov ‘destalinisatiecampagne’ in de hoop het vertrouwen van het volk terug te winnen. Maar na het overlijden van Chroesjtsjov in 1965, werd het boek verboden. Het zou namelijk de ‘oude wonden van diegene die opgesloten waren geweest in het kamp opnieuw open rijten’.
Na een hele controverse rond Solzjenitsyns nieuwste roman De Goelag Archipel 1918-1956 waarin de auteur beweert dat de tirannie van de USSR niet bij Stalin maar bij Lenin startte en doorliep onder Chroesjtsjov , werd de auteur gearresteerd en verbannen. Wanneer Solzjenitsyn in 1970 de Nobel Prijs voor literatuur won, weigerde hij om deze in Zweden in ontvangst te nemen: de vrees dat hij dan nooit meer zou mogen terugkeren naar zijn thuisland was te groot.
Pas in 1989 liet Gorbatsjov de publicatie van delen van de roman toe. Het burgerschap van Solzjenitsyn werd in 1990 hersteld waarna hij voor het eerst in 1994 terug naar Rusland keerde.
Bibliografie
Bronnen
Solženicyn, Aleksandr Isaevič, en Ralph Parker. One Day In the Life of Ivan Denisovich. (Harmondsworth): Penguin books, 1972.
Literatuur
Green, Jonathon en Nicholas J. Karolides. Encyclopedia of Censorship. New York: Infobase Publishing, 2014.